Rinus Floors schildert zonder grenzen: Hij gebruikt lei, maar ook doek. Hij bewerkt hout, maakt dan weer een muurschildering. Hij maakt tekeningen met krijt, beschildert glas of een mooie vaas.
Haaksbergen heeft een rijk en divers aanbod aan kunst en cultuur. Hier kan nieuw talent zich ontwikkelen, waar steeds meer Haaksbergenaren en bezoekers in ons dorp van genieten. De cultuurmakers en kunstenaars hebben allemaal hun eigen verhaal, maar vooral werken ze vanuit een passie, die zichtbaar is in hun kunstwerken.
Als kind al in het sanatorium
Praten met kunstenaar Rinus Floors is een waar genoegen. Zo makkelijk vertelt hij immers over een bewogen leven, dat zich nu in een rustige fase bevindt en dat overheerst wordt door zijn enorme liefde voor kunst in het algemeen. Hij is geen geboren en getogen kunstenaar. Ja, hij had op jonge leeftijd wel graag naar de Kunst Academie gewild, maar het zat allemaal een beetje tegen. Tijdens de Lagere School als 9-jarige (hij was de jongste van 3 jongens) werd hij getroffen door TBC en werd na ‘3 maanden Groenlo’ opgenomen in het sanatorium Emmeloord in Zevenaar. ‘Ik heb daar twee jaar gekuurd’.
Ernstig auto-ongeluk
Het zat Rinus niet mee. Op 23-jarige leeftijd kreeg hij een ernstig auto-ongeluk, lag 14 dagen in coma, hield diverse botbreuken aan het ongeluk over en werd geconfronteerd met lever- en nierbeschadigingen. Hij was inmiddels getrouwd en er kwamen kinderen. Re-integreren of niet, dat was de vraag. Maar de begeleiding, die hij van het UWV (of was het toen nog Arbeidsbureau, dat weet hij niet zeker meer), was niet echt fundamenteel. Hij koos ervoor om toch maar weer het schildersvak op te pakken. Maar omdat de schade aan zijn lichaam te groot bleek, greep het Sociaal Fonds Bouwnijverheid (SFB) toch in en werd hij gedeeltelijk afgekeurd. En nog wel in staat geacht passend ander werk te gaan doen of zich althans daarvoor te kwalificeren.
Hij was inmiddels verhuisd naar Haaksbergen en kwam bij een tuincentrum terecht, waar hij alle soorten werk probeerde: ‘ik was en ben een enorme dierenliefhebber en mocht de vissen, konijnen en cavia’s verzorgen, deed verder allerlei hand- en spandiensten en bezorgde ook de bloemen. Ik heb de plattegrond van Haaksbergen goed leren kennen in die tijd’, zegt hij erbij.
Na enige tijd werden gemeente, werkgever en het UWV het niet helemaal eens over de verdeling van de loonkosten en werd de ‘stekker’ uit de overeenkomst getrokken. Rinus kwam vervolgens terecht bij de Sociale Werk Voorziening Hamelland/Lichtenvoorde, waar hij begon met lopende band werk. Daar had hij het geluk, dat de coach zag, dat hij ‘dood zou gaan achter de machine’ en hem voorstelde een test te doen voor de functie van werkbegeleider. Hij slaagde met vlag en wimpel en ging dus werk doen, dat veel meer een beroep deed op zijn ervaring, kennis en intelligentie. Na twee jaar haalde hij het brevet Werkbegeleider A en hij kon er in die functie blijven werken tot zijn pensioendatum. À propos: al bij dit SVW-bedrijf hield hij zich (hobbymatig) met kunst bezig.
Het kunstvirus slaat toe
Maar pas na zijn pensioenleeftijd (64+) sloeg het kunstvirus echt volledig toe en bleef het niet langer een vrijetijdsbesteding. Hij tekende en schilderde dieren, bloemen, waarbij hij geïnspireerd werd door foto’s. Hij gebruikte lei, maar dus ook doek, maakte ook portretten, onder meer van een goede vriend. Echte grenzen kende hij niet, zijn liefde voor de kunst stimuleerde hem tot het ontwikkelen van veel meer vaardigheden: houtbewerking, een muurschildering voor het restaurant De Postkoets, tekeningen van krijt, glasschilderen, beschilderen van een mooie vaas (‘die ik gewoon bij de WaWollie had ontdekt’).
Inmiddels heeft hij ook geëxposeerd. Destijds al bij het SWB Hamelland (ook in de dependance te Hengelo), waar hij zelfs twee jaar een permanente tentoonstelling had, maar ook de Kunstmarkt Haaksbergen is voor hem geen onbekend terrein. Rinus is een van de deelnemers aan de Kunstmarkt Haaksbergen en daar is hij ook op 23 juli weer van de partij.
Zijn grote trots
Maar echt apetrots is Rinus Floors op een muurschildering, die hij maakte voor een woning, die gebouwd werd rondom het omhulsel van de Ludgerskerk in Lichtenvoorde. Hij kende de directeur van Tactus (verslavingszorg in Rekken), op de begraafplaats van Rekken had hij ooit een aantal gedenkstenen van overleden patiënten gerestaureerd. Juist deze directeur was een van de nieuwe bewoners van de woningen in Lichtenvoorde. De eigenaar van de woning was, zoals Rinus het zegt, ‘helemaal lyrisch’ van de kunstwerken van Mark Rotko (een Russische kunstschilder) en wilde iets in de woning ‘waar het innerlijk van Rotko in zou zitten’. Rinus kreeg de opdracht. Er was wel scepsis bij architect Schouten, die vond, dat een muurschildering afbreuk zou doen aan zijn architectuur, maar Rinus ging ervoor en maakte een schildering van 6 x 4 meter. Die uitstekend in de smaak viel bij de nieuwe eigenaar, maar ook bij de architect. Die belde zelfs meteen de bekende kunstfotograaf Adri, die voor mooie foto’s zorgde. De vrouw van Rinus bedacht toen de zin ‘wat Rinus ziet, kunnen zijn handen maken’.
Auschwitz plaquette
Rinus Floors maakte ook nog een plaquette, die betrekking heeft op de jaarlijkse Auschwitz-herdenking. Hij raakte geïnspireerd door een artikel in Tubantia. De plaquette toont het gezicht van een overlevende, getekend door de tijd en immens leed. De holocaust is voor Rinus de zwartste bladzijde uit de wereldgeschiedenis. Het is voor hem niet te bevatten, dat de wereld dit heeft laten gebeuren. Met zijn zoon bezocht hij in 2014 het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. De coverfoto op Tubantia liet hem niet los. ‘Ik moest er iets mee doen. Wat gaat er om in deze man, hoe beleeft hij de herdenking, precies 75 jaar na de bevrijding van Auschwitz. Uitdrukking geven aan de krachtige emotie in dit gezicht, dat was voor mij de uitdaging’.
De plaquette is overigens nog niet in brons gegoten, wat wel het plan was. Dat is te duur om de kosten zelf te dragen en er moet dus behalve sponsoren ook een plaats voor gevonden worden`. Rinus had hem graag een plaats gegund in Auschwitz, maar dat blijkt niet haalbaar, omdat men daar in de eerste plaats kunst wil, die ook daar vervaardigd is. ‘Mochten er nog mensen zijn met suggesties kunnen ze altijd contact met mij opnemen’, zegt Rinus hoopvol (floorsrinus@hotmail.com).
Kijk voor meer informatie op de website van de Kunstmarkt Haaksbergen
Kijk voor meer cultuurmakers op de website van de Cultuur Coalitie Haaksbergen
Meer over cultuur uit Haaksbergen
Volg het nieuws uit Haaksbergen
Interview en tekst: Ton van Rijswijk
Een productie van RTV Sternet